Καλημέρα επέστρεψα απο τις διακοπές του καλοκαιριού και ξεκουράστηκα αρκετά ούτως ώστε να έχω διάθεση να αντιμετωπίσω τις δυσκολίες της διαβίωσης στην Αθήνα.Ωστόσο τώρα που επέστρεψα δυστυχώς συνειδητοποίησα για ακόμη μια φορά ότι η ανθρώπινη βλακεία πραγματικά δεν γνωρίζει όρια.Κυρίως οδηγώντας μέσα στην πόλη διαπιστώνει κανείς κάτι τέτοιο.Τόσο καιρό λείπανε όλοι οι "ούνοι" και είχαμε το κεφάλι μας πιο ήσυχο.Τελικά τι φταίει?
Μήπως συμπαρασυρόμαστε στην ψυχολογία του πλήθους και όταν είμαστε πολλοί μαζί φερόμαστε ζωωδώς? Η' απλά είναι αυτό που είπα οτι λείπανε απ την Αθήνα όλοι οι περίεργοι?
Τέσπα με τις υγείες μας και καλά κουράγια...